Aan Rijkswaterstaat

Aan Nautische centrale Topshuis Neeltje Jans

Aan sportvisboot Neeltje Jans

Geachte, ik wil bij deze klacht indienen wegens het onrespectvol en gevaarlijk gedrag van de schipper op de Neeltje Jans (sportvisserij) vanuit de roompot. Niet voor een eenmalig gebeuren maar wegens het recidiverend karakter.

Situatie 1: Een 2 tal jaar terug bied ik mij aan in de Roompotsluis richting Oosterschelde. De sluismeester geeft mij de opdracht om helemaal vooraan te gaan liggen. Ik positioneer het zeiljacht dan ook op een 2tal meter van de sluisdeur, aan stuurboord. De Neeltje Jans komt binnen en legt zich aan de bakboordzijde, zijn boeg op enkele meters van mijn spiegel. Ik probeer nog te communiceren met de schipper met de vraag of ik eerst zou vertrekken om plaats te ruimen voor hem. Die communicatie verliep niet vlot gezien het vele lawaai in de sluis. Bij groen licht vertrekt de Neeltje Jans als eerste waardoor zijn boeggolf en hekgolf mij tegen de sluismuren drukken en veel stress veroorzaken aan boord. Het weze zo, ik heb het toen kunnen plaatsen.

Situatie2: Zondag 13/3/22 bied ik mij terug aan in de roompotsluis, richting Oosterschelde om 17u30. De sluis is helemaal leeg, ik leg mij vooraan stuurboord. Niet helemaal vooraan, correctie..ik bouw een veiligheidsmarge in omdat dit voor mijn bemanning een maidentrip is. Het manoeuver lukt van de eerste keer, ik lig op -zeg maar- 20/25 meter van de sluisdeur. Ik heb een Jeanneau zeilschip van 12m lang, achter mij overvloedig plaats in de 100 meter lange sluis. Ik krijg ook geen opdracht van de sluismeester om op te schuiven. De Neeltje Jans (38 meter) komt binnen en positioneert zich aan de bakboordzijde en tot mijn verwondering verplaatst hij zich -voorzichtig en deskundig wel- naast mij tot zijn stuurhut zich bevindt ter hoogte van mijn kuip. Dan heb ik een tirade mogen aanhoren dat ik zijn opdrachten via de marifoon moet gehoorzamen , dat ik om de veiligheid van mij en mijn bemanning helemaal vooraan moet liggen.... Op mijn vraag wie er nu als eerste vertrekt is het antwoord duidelijk: beroepsvaart gaat boven recreatievaart. Bij groen licht vertrekt ie als eerste, weerom onnodige stress veroorzakend mocht ie toegelaten hebben dat ik plaats ruim. Voor mij was het toen duidelijk. Of ik nu vooraan, in het midden of achteraan in de sluis had afgemeerd, dat speelde allemaal geen rol , de Neeltje Jans zou mij überhaupt passeren in de sluis.

Heb ik iets gemist in de regelgeving? Mag de beroepsvaart en met name de Neeltje Jans mij passeren in de sluis ook wanneer ik helemaal vooraan als eerste lig? Als dit - wegens goed zeemansschap - niet geadviseerd wordt had ik graag gehad dat Rijkswaterstaat de schipper van de Neeltje Jans hierover aanspreekt en de sluismeester bij sluismanoeuvers van de Neeltje Jans in de toekomst een oogje in het zeil houdt. Varen doe je samen.

Raepsaet Paul

JP Simon heeft een tweede reactie ingestuurd:

Aan Rijkswaterstaat Aan Nautische centrale Topshuis Neeltje Jans

Aan sportvisboot Neeltje Jans

Geachte, Ik kan de mededeling van Dhr. Raepsaet bevestigen. Ik was ook aan boord, zelf zeiler met een ICC. Ik zeil al meer dan 15 jaar op de Oosterschelde en verwante vaarwateren. Dit onbehoorlijk gedrag nooit eerder meegemaakt! Wij lagen inderdaad vooraan afgemeerd in de sluis, +/- 20-25 m van de sluisdeur, alleen, afwachtend tot "Neeltje Jans" ging binnenvaren (duidelijk via marifoon communicatie tussen "Neeltje Jans" en de sluismeester). Neeltje Jans tevens duidelijk zichtbaar op AIS , plaats zat, ruimte te over dus. Reeds bij het binnenvaren van de sluis (nog voor NJ de sluisdeur had gepasseerd) begon er een tirade vanwege de kapitein van Neeltje Jans, totaal onverstaanbaar, Helemaal niet duidelijk waarover het ging en aan wie gericht. NJ kwam uiteindelijk langszij afmeren. Maakte helemaal niets uit of wij nog 20 of 25 meter verder hadden gelegen. Na afmeren NJ, vriendelijke vraag van de schipper van de Nausikaä (Dhr Raepsaet) af te spreken wie eerst zou vertrekken... meteen gevolgd door nogmaals een tirade van de kapitein van "Neeltje Jans"... over beroepsvaart heeft altijd voorrang meneer, weet u dat niet? ik heb jullie gesommeerd plaats te maken! , meer naar voor te verleggen, nog nooit een ongeval gehad, jullie hebben geluk.... en nog meer onvriendelijke dingen. Probleem??? Hoegenaamd niet. Uiteraard de vraag af te spreken voor de veiligheid, even overleggen. Als er een probleem zou zijn volgen we gewoon de instructies van de sluismeester toch...? "VAREN DOE JE SAMEN" Advies aan de kapitein van "Neetje Jans". Lees deze informatieve brochure ook eens en wees vriendelijk. Je wordt er alleen maar vrolijker van.

Overigens heel veel dank aan de sluismeester van de "Volkeraksluis", onze volgende schutting. We waren genoodzaakt via de beroeps sluis te schutten en dat liep perfect!!! Bedankt voor de hulp en "kristalheldere instructies". Tevens verzocht deze sluismeester de beroepsvaart rustig aan te vertrekken wegens "jachtje"? Veel dank hiervoor!

Met vriendelijke groeten, JP Simon

Reactie van Rijkswaterstaat

De Neeltje Jans is een bekende schipper bij ons in de Nautische Centrale Neeltje Jans. De schipper heeft meerdere problemen met zowel mede vaarweggebruikers als met de bediening. Meer dan de schipper attenderen op zaken kunnen wij helaas niet, tenzij hij echt een overtreding begaat. De operators / sluisbedienaren zijn nogmaals extra geattendeerd om het gedrag van de Neeltje Jans te monitoren. Helaas hebben gesprekken met de eigenaar bij eerdere incidenten, maar korte tijd tot een ander verbeterd gedrag geleid

Slecht nieuws meedelen, het is niet eenvoudig. En zeker dit nieuws. Het is niet meer of minder de onvoorwaardelijke totale capitulatie van de MYC. Zo moet keizer Hirohito zich gevoeld hebben in ‘45.

Ik krijg het niet getypt, het blijft malen in mijn hoofd …en plots na enkele dagen het licht: gebruik toch de minimaliserende techniek! De vergelijkende techniek met nog veel erger nieuws!

En dan komt het allemaal vanzelf uit de pen gerold.

Zeepokken! Zeepokken??? Jawel zeepokken!

Iedereen kent deze larvaire beestjes die op een bepaald moment in hun nietig bestaan beslissen een huisje te bouwen van kalk en een sedentair leven te starten. Bij voorkeur op rotsen en palen en –godbetert- op de romp van onze geliefde jachten. We halen er al zwemmend onze enkels aan open en onze snelheid door het water wordt er lelijk door beperkt. Hoe graag gebruiken we hen als excuus voor onze lamentabele positie in de wedstrijdrangschikking. Een huisje met een klein gaatje dat ze gebruiken als een klein voordeurtje om nog voedsel te grijpen. Hoe gelijklopend –zie ik nu – is het leven van een zeepok met ons eentonige leven in corona tijden.

Ik hoop voor u , beste MYC-lid, dat verdere gelijkenissen stoppen want deze diertjes gebruiken het gaatje ook voor seksueel verkeer, waarbij in de paartijd hun penis 7x hun lichaamslengte kan benaderen! Hier in Antwerpen stoppen we dan met babbelen, 7x… hooguit zeggen we dan “Moet er geen zand zijn?” of “Teute Géraaar “ en halen we onze schouders op. Maar dit kunnen we niet laten passeren voor met name onze limburgse leden waarvan algemeen geweten is dat ze al klein geschapen zijn. Toch? En wat een slag in het gelaat van onze vrouwelijke leden waarvan een grote schare wellicht op de vooravond zit van hun transitie operatie en nu voor een schier onmogelijke opdracht staan. En wat een nachtmerrie ook voor hun chirurgen.

Als dat geen superslecht nieuws is!

En , ja het andere slechte nieuws, in de marge van het voorgaande: Rhodos en in 1 beweging Lanzarote zijn uitgesteld naar 2021, door corona of zoiets…. Pff.

We verwachten koud en mistig weer, maar geen neerslag en misschien een beetje zon. De restant van een zwakke occlusie zou stratus bewolking en lichte motregen brengen.

Dag 1. Richting Colijnsplaat. Wat ongeduldig aan Volkeraksluis en bij rood/groen licht toch de sluis ingevaren. Deden we beter niet want een joekel van een werkboot komt uit het niets achter ons aan. We zijn blij als de deuren opengaan en we zonder commentaar van de sluiswachter de sluis kunnen uitvaren. Hoewel geen wind voorspeld, is die er toch en kunnen we onze tocht op zeil verderzetten. SOG: 5 knopen en ganse tocht profiteren van de stroming. We kiezen de route ten noorden van de Noordplaat via het smalle vaarwater van Noordergat, in de zomer betond, nu niet. We lopen wel even vast maar vrij snel komen we los van ‘aan de grond’. Leuk manoeuvre. Vlotte passage van de Krammersluis en verder op zeil via de Zijpe, Mastgat en Keten naar de Zeelandbrug. We hopen onder de brug door te kunnen – springtij en bijna laagwater - maar de doorvaarthoogte op het digitaal matrixbord ontneemt ons alle hoop. De duisternis is ondertussen al goed ingevallen als we oproepen om de Zeelandbrug voor ons te bedienen. Zeelandbrug bij invallende duisternis Eenmaal voorbij de brug zoeken we met onze zaklampen de onverlichte betonning van de ‘Overloop van Zierikzee’ op en lopen rond 21h Colijnsplaat veilig binnen. Heerlijke maaltijd aan boord met een appeljenever als slaapmutsje.

Dag 2. Om 08h trossen los en vertrekken voor een langere tocht op de Noordzee naar Wemeldinge, we kiezen de route buitenom via de Noordzee rond Walcheren. We willen maximaal van de stroming profiteren. Mits goed rekenwerk, gunstige windcondities en de juiste snelheid moet dit lukken tot een heel eind stroomopwaarts in de Westerschelde. Dit betekent wel vroeg opstaan en in de duisternis vertrekken. Scherp aan de wind naar de Roompotsluis. Op zee een heerlijke 12 knopen zuidzuidwestenwind die ons met 7 kn verder trekt. Mooi tussen twee Oost-kardinale boeien (Caisson en Or-R) door en dicht onder de kust langs Domburg richting de vuurtoren van Westkapelle waar we rond de middag aankomen. Veel later mogen we daar niet aankomen want dan hebben we hiernaartoe stroom tegen. Nu zullen we op de Westerschelde de stroming nog 4 uur meepikken tot in Hansweert. We gaan overstag met de zeilen over bakboord. Onderweg trouwens dicht bij droogvallende zandbank-ondiepte met brekende golven van de Rassen gevaren. ’t Was wel erg koud, af en toe motregen en mistig. Hoog aan de wind de havens van Vlissingen kunnen passeren en de drukbevaren Westerschelde afvaren. Het is een van de drukst bevaren wateren ter wereld met grote getijdenverschillen en veel zandplaten. Uitluisteren op de VHF van de opeenvolgende blokgebieden. Wie denkt dat hij/zij ongemerkt op de Westerschelde kan varen is eraan voor de moeite. Meteen Vlissingen voorbij roept de verkeerscentrale ons op en maande (verplichtte) ons aan de rode betonning te volgen om de vele containerschepen, tankschepen, duwboten niet te hinderen. Dit hebben we dan maar braafjes gedaan. Weinig wind hier maar de sterke stroming geeft ons wel een SOG 7.5 kn. Oeps weer opgeroepen door de verkeerscentrale, nu door die van Terneuzen om ons te waarschuwen voor een ondiepte t.h.v E12. Hebben we dit niet gezien? Verder door naar Hansweert. Onderweg veel stroomrafelingen. Bij de sluis van Hansweert aangekomen vraagt de sluiswachter of we wel weten dat de Vlakebruggen en de Postbrug op het Kanaal door Zuid-Bevelandkanaal in de winter enkel of afroep bediend worden en dat een aanvraag minstens twee uur op voorhand dient te gebeuren? Nee, dus! Maar zij was zo vriendelijk de bediening van de bruggen voor ons meteen versneld te regelen! Pure klasse! Zo komen we na 11 uur en 55 NM zeilen uiteindelijk aan in Wemeldinge waar we de ganse jachthaven voor ons alleen hebben. We zijn de enigen. De rust zelve mét heerlijke en welkome luxe douche mogelijkheden. 's Avonds in de nabijgelegen brasserie Bom Dia lekker gegeten bij open kachel. Smakelijk!

Dag 3. De zon schijnt flauwtjes, geen wind. Op motor door het Brabantse Vaarwater en de Witte Tonnen Vlije. De rood-groene scheidingsboei KT 9-WTV 2 goed ronden want de ondiepte van de Stavenissegronden ligt er juist ten zuidoosten van. Nu weer op zeil en stroming mee. Heerlijk! We doen zo’n 4,5 kn. Onderweg meerdere paartjes middelste zaagbekken, grote groepen aalscholvers, krakeenden tussen de wilde eenden, kuifeenden gespot. In de Krammersluis zien we hoe zout water met een luchtbellenscherm wordt tegengegaan. Dit scherm bestaat uit een gordijn van luchtbellen die een verticale stroming op gang brengen van zoet water. Zoet water van de buitenkant wordt met behulp van leidingen en pompen in een brede onderwaterfontein omhoog gespoten. Tevens wordt tijdens het schutten zoet water in de kolk gebracht door sleuven in de sluisdeur, waardoor zout water wordt teruggedrongen. Nog een laatste stukje gezeild en tegen 17h terug in Willemstad.

Paul, Guy en Jan. 25 januari 2020

St-Valéry sur Somme 

Marc van Echelpoel

Dag Paul, Soms komen berichten wat sterker binnen…zoals nu. Het filmpje, mooi gemaakt, doet me weer dromen en ’t ja… een tekstje terwijl ik het bekeek.

Het waterzicht

Een andere blik op het landleven

Het leven

De zon en de wind zingen hun lied

Terwijl de kapitein die bijzondere vorm van de boot

En zijn bemanning behoedt

Het licht gaat zijn gang

Ondanks de richting van onze wensen en ons willen

De wind, hij heerst en blaast en blaast

of rust in een hoekje

Who knows where

terwijl Odysseus zijn dromen waar maakt

De golven slaan of glijden

De zee, ach de zee

De beroepsvaart als een vreemde bekende

Voor hetgeen we delen op zijn eigenst

Gezichten en personen verschijnen, ontmoeten, verdiepen,

een blik,

Schuiven voorbij als vergezichten

Aan boord en in onze dromen

Alleen en ook samen

Landen we in de haven om te rusten

Voorafgaand aan…

het nieuwe vertrek.

Het weerbericht voor de Wadden zag er niet goed uit. De week voor het vertrek gaf de VC Brandaris code geel met 7 tot 8 Bft wind uit het zuidwesten en op zee een golfhoogte tussen 250 en 380 cm. Een komen en gaan van fronten en frontale depressies, m.a.w veel wind en regen. Net geen paniek bij het bestuur.

Maar het kan verkeren, zei Bredero. Twee dagen voor de start verbeterde het weer onder onder invloed van een hoge drukgebied, de wind ruimde en zwakte af tot 4 Bft, het werd droog en overdag zonnig.

Woensdagavond kennismaking, briefing en lekker eten in 1619.

Donderdag richting Lorentzsluizen en Harlingen. Westenwind met schijnbare wind van opzij tot achterlijker dan dwars en het duurde niet lang voor de gennaker bovengehaald werd. Meteen het begin van een lang gennaker-weekend. Nog wat op elkaar afstemmen, taakverdeling, techniek verfijnen en de pret kon niet op. Langs de kleinere schutsluis van Kornwerderzand, meteen door naar de Boontjes want we wilden in Harlingen aankomen vóór de laatste bediening van de Sasbrug. Gelukkig is de Boontjes enkele jaren geleden gebaggerd en zijn alle drempels weggewerkt en moesten we geen rekening houden met ondieptes. Net op tijd aangekomen in Harlingen en doorvaren naar de Noorderhaven. Dit is echter een getijdenhaven en het was laagwater. Even de bodem geraakt en de motor deed het niet meer…en daar zaten we, uitgeschudde zeilers en nogal wat gniffelend bekijks vanop de wal. Gesleept door het moederschip van flottieljeleider Paul toch kunnen aanleggen. Wat was het probleem? Een stuk putslijn met handvast had zich in de klapschroef vastgezet. Een duiker kwam eraan te pas en met te betalen waren we gered. Oef ! Vriendelijke duiker haalt putslijn uit de schroef. Een bezoekje aan het helemaal gerestaureerd stadhuis van Harlingen met rondleiding door de hoffelijke bode verzachtte ons lijden.

Vrijdag kortere trip naar Vlieland langs de Pollendam. Opletten voor de dwarsstroom over de strekdam die nu onder water ligt. Maar met onze navigators aan boord was dit een niemendalletje. Wel mistig weer vanwege een hogedrukgebied boven de Oostzee met aanvoer van warmere lucht uit het zuiden. Mistig weer richting Vlieland en KNMI weerkaart ‘t was eens wat anders, zeilen in de mist. Op kompaskoers en speuren naar de boeien. Met ebstroom toegekomen aan de haven van Vlieland, mooi gebruik gemaakt van het beetje meestroom (‘neer’) aan de havenhoofden. Het water is er dichtbij de kust voldoende diep. Een mooi manoeuvre, om in te kaderen ! Haven Vlieland binnenvaren Fietstochtje op Vlieland, je zou niet verwachten tussen bossen en waterpartijen te kunnen fietsen.

Zaterdag richting Oudeschild via de Paardenhoek. We wilden met de vloedstroom mee tot aan de Paardenhoek en dan met de Texelstroom mee tot in Oudeschild. Dit betekent rond HW in de Oude Vlie waar de stroomscheiding ligt, aankomen. Hier is het HW een kwartier voor HW Harlingen, dus om 11u30. De waterdiepte is op dat moment met een kaartdiepte van LAT van 90 cm en waterstand van 166 cm bij LAT t.h.v. Scheurrak/Omdraai best oké. Zeker bij springtij. We vertrokken om 08u30. Vanaf de vingersteiger de voorspring vol gevaren, stuurboordroer en dan achteruit weggevaren. Leuk manoeuvre . De gennaker gehesen, nu al voor de derde dag op rij. Toch even opletten bij de oost-kardinaal BS 3-IN 2 en de Inschot ingevaren (niet de Blauwe Slenk !) en bij het passeren van de mosselstaken. Overigens was de timing perfect. Om 11u30 waren we in de Oude Vlie. Precies dat rekenwerk om te bepalen wanneer we het wantij kunnen ‘oversteken’ maakt Wadzeilen zo boeiend. Veilig aangekomen in Oudeschild en na een tussenstop in de Noorderhaven aangelegde in de Waddenhaven. Aperitiefje samen met de bemanning van de twee andere boten. Lekker avondmaal en een rustige nacht . 

Zondag alweer de laatste dag. Vroeg vertrokken maar te haastig. Opnieuw moeten afmeren om een vergeten bemanningslid op te halen… Misschien daarmee dat er windstilte heerste. Voor de rest meteen zonnig met fenomenale zichten. Figuur 1 Fenomenale zichten Mooi langs de Bollen met een opvallend verschil tussen het rustiger water van de vaargeul en brekende golven op de Bollen t.h.v. zuid-kardinaal M-Obstrn . Op motor naar de Stevinsluis. Op het IJsselmeer gelukkig wat meer wind en met de gennaker naar Medemblik voor een kort stadsbezoekje in de zon. Gennakeren op het Ijsselmeer Bezoek aan Medemblik Vandaar terug naar Andijk en verder huiswaarts. Thuis nog even naar de tracs gekeken. We legden op vier dagen tijd 104 NM af met een gemiddelde snelheid over de grond van 5 kn. Verder mooi te zien hoe kaart en werkelijkheid niet altijd overeen komen. Let ook eens op het opkruisen!

Einde van een prachtig Waddenvierdaagse, met dank aan kapitein Philip en organisator Paul. Afspraak volgend jaar ?

Jan Michels. Met aanvullingen van Philip, Marc H, Marc V, Luc en Marinus.

The MYC goes North 23/06/2018 – 30/06/2018 .

Zaterdag 23 juni 2018, vertrek vanop Schiphol. Iedereen veilig en wel met de auto naar Schiphol. Lichte stress bij het inchecken, Christel en Jef hebben geen plaats op het vliegtuig. Geen rustig ontbijt op de luchthaven maar in het kielzog van Jan VG naar de bevoegde instanties om alsnog op het vliegtuig te geraken. Één devies, ze pakken de gehele MYC mee of niemand. (één voor allen - allen voor één, of zoiets…) Uiteindelijk een storm in een glas water, want er is plaats genoeg. Het blijkt toch een rare politiek bij de luchtvaartmaatschappijen. Een verhaal van overboekingen en passagiers die hun vlucht niet halen??? Om 11.00 iedereen vrolijk de lucht in, hop naar Stockholm. Rond 13.00 veilig op Zweedse grond, inclusief bagage, met de taxi’s wachtend aan de uitgang. Een half uurtje later stapt het hele gezelschap uit in Saltsjö-Duvnass. 3 boten, Käthe, Tommi en Lepanto, liggen te wachten om zondag te vertrekken.

Zondag 24 juni 2018 : Saltsjö-Duvnass -> Björkskär 59°21’908” N / 19°07’845”E – 35 Nm Zonnige maar frisse start met NNE wind – 7 Kts. In de loop van de dag bouwt de wind geleidelijk op tot een 5 Bft. Björkskär blijkt pal in de wind te liggen. Zelfs op motor komen we amper vooruit. (3000rpm – 3Kts) Na overleg met de andere schippers wordt de koers verlegd naar Sandhamn tot algemene vreugde van de dames. Mooringlines, douches en winkeltjes… Ze hebben hier een rare gewoonte om rond 20.00 met een knal de nationale vlag weg te halen. Die gaat trouwens om 8.00 met diezelfde knal weer omhoog…

Maandag 25 juni 2018 : Sandhamn -> Vedviken (Fjärdlang) 59°02’687”N/18°30’693”E – 30Nm Mooi tochtje buitenom voor Käthe en Lepanto over de Oostzee, de Tommi gaat binnendoor langs de eilanden. Rond 16.30 aangemeerd op z’n Zweeds met een anker achteraan en de neus tegen de stenen. Bomen genoeg om aan vast te maken.

Dinsdag 26 juni 2018 : Vedviken -> Huvudskär -> Brunnsviken 18Nm Huvudskär 58°57’998” / 18°34’291”E Brunnsviken (Ornö) 59°02’172”N / 18°22’438”E Lekker zeiltochtje, kleine afstand maar mooie tussenstop op Huvudskär voor de lunch. Aanmeren in Brunnsviken met de mooringhaak. Eenvoudig en praktisch. Haventje met zeer eenvoudige douche, botenwerf en aan de overkant een splinternieuw hotelletje in alle rust.

Woensdag 27 juni 2018 : Brunnsviken -> Malma Kvarn - 59°15’326”N / 18°36’909”E - 22Nm Rustig tochtje met een bakstagwindje. Gezellig haventje met restaurant en douche. Alles eenvoudig maar netjes verzorgd. Even verder op, achter de plaatselijke jeugdzeilschool, een heerlijk meertje waar sommigen het niet konden laten een duik te nemen.

Donderdag 28 juni 2018 : Malma Kvarn -> Krokholmsviken – 59°23’427”N / 18°47’961”E - 21Nm Vertrek rond 11.30 met een stevige wind (15-20 Kts – NNE) Onderweg nog een mooie ankerplek gepasseerd voor volgend jaar met de veelzeggende naam Dävelsöfjärdens. Krokholmsviken, een mooie ankerplek in de natuur en goed beschut voor alle winden (volgens de pilot…) Bij valavond draait de wind met een vingerknip 180° naar NNE (15-20Kts) Lepanto moet zich laat in de avond verleggen naar het midden van de baai. Tijdens de nacht blijft een stevige wind NNE wind staan met pieken van 25 Kts. Een nacht met weinig slaap!

Vrijdag 29 juni 2018 : Krokholmsviken -> Saltsjö Duvnas Tommi en Lepanto komen ‘s morgens in de problemen met een krabbend anker en vertrekken. Iedereen vertrekt op tijd terug naar Saltsjö Duvnas via Waxholm met een stevige NNE. ’s Avonds als afsluiter een lekker buffet in Saltsjö Pir met de hele ploeg.

Zaterdag 30 juni 2018 : vrije dag in Stockholm en terug naar huis

ZEILTRIP MEI 2018

door Lucas Flies

Storm aan de Engelse kust! Het plan om naar Southwold te gaan werd zo vervangen door een veiliger alternatief: naar Oostende. Niet met de trein maar met de Nausikaa.

Vrijdag reden we vlotjes richting Willemstad, met onderweg feestvierende Nederlanders gezien het hun “Koningsdag” was. De Nausikaa volgeladen met drank en eten om 5 dagen door te komen. Nog even de dieseltank volgooien om dan net op tijd door de Haringvlietbrug te gaan richting de sluis van Stellendam. Net buiten de sluis meerden we aan naast een tanker-schip en na een lekkere spaghetti kropen we vroeg onder de wol gezien de wekker om 6u stond.

Om 6u hadden we net onze kleren aan als de luide motor van ons buurschip start.

Snel gooiden we onze boot los zodat hij kon vertrekken. De stilte keerde terug zodat we stevig konden ontbijten voor wat een lange dag zou worden.

Iets voor 7u gooiden we de trossen los en kozen we het ruime sop. Gezien de windrichting was het een scherpe koers richting Engeland. Een wilde zee en stevige wind zorgde dat het even zoeken was naar de juiste hoeveelheid reven om een vlotte koers te varen. Zowel zee als hemel waren grijs van kleur en de zon kwam maar heel sporadisch piepen.

Een bezoekje in de kajuit op deze wilde zee bleek geen slim idee: Zeeziekte stak de kop op bij sommigen. Doordat er geen land of ander vast punt in zicht was, werd het alleen maar erger.

Tip: zorg dat je lekker (zoet) hebt ontbeten!

Na uren varen bleek dat Oostende bereiken met deze windrichting en met enkele zieken aan boord geen haalbaar plan meer was. We vielen af en de koers werd nu gezet richting Zeebrugge. Om 19u konden we daar aanmeren tussen enkele grote zeiljachten. Met cava en hapjes werd er geklonken op een stevige zeildag, ongeveer 60 zeemijl afgelegd op een 12-tal uur.
Een trio van verschillende pasta’s smaakte lekker op een lege maag.

De volgende ochtend, werd het rustiger zeilen langs de kust van Zeebrugge, Duinbergen, Knokke, Cadzand,... Met stroming mee waren we al vlot in Breskens, dus besloten we nog verder te varen tot Terneuzen. Aan het drukke kruispunt thv Terneuzen werden we kordaat opgeroepen door de controletoren “Gelieve uit het midden van de vaargeul te gaan”. De lijn tussen stuurboordswal en midden vaargeul is soms dun zo blijkt.

De voorlaatste dag viel de wind wat weg en was het vooral met de stroming richting de sluis van Hansweert. Zo gingen we rustig verder tot aan Yrseke. De plaatselijke oesters werden gedegusteerd met zicht op de oesterbanken. Bij het terugwandelen naar het jachthaventje zorgde springtij voor natte voeten bij enkelen. Later op de avond werden nog mosselen gegeten, in een echt mosselcafé. Een restaurant kon je het jammer genoeg niet noemen.

De laatste dag was het genieten! Via de Krammersluis en de Volkeraksluis zeilden we al vlinderend naar Willemstad. Een halo (ronde regenboogcirkel rond de zon) en een mooie wind zorgden dat we in schoonheid konden eindigen en ook de zeilen weer mooi droog waren na een natte en grijze 4-daagse.

Spinakeren in de baai van Quiberon en ankeren in de golf van Morbihan 
 
 
Vandaag zeilen we met onze Dufour 40 vanuit Port Tudy (Groix) naar Le Crouesty. We hebben te maken met een uitloper (rug) van het hogedrukgebied van de Azoren met enkel 's ochtends wat gemiezer.  Gestart met 5 knopen wind al snel toenemend tot 14 knopen constant uit westelijke hoek.
 
Het spinnakerzeil lag benedendeks en hoewel we meer ervaring hebben met halfwinders, willen we het spinnakerzeil zetten. Na wat gesakker over de spiboom die eerst aan lij stond de schoten die naar bakboord moesten verplaatst worden en het zeil dat getwist was, lukte het uiteindelijk dan toch. Vanaf toen was het puur zeilplezier en zalig genieten, twee uur lang. Meteen een suggestie: eigenlijk zouden we binnen de schoot van de MYC eens een spinnakerweekend moeten kunnen organiseren… 
 

Eenmaal toegekomen aan de punt van Quiberon moest er gegijpt worden, kous naar beneden en naar de andere kant brengen. De wind nam stilaan toe en comfortabel spinnakeren zat er niet meer in. Dus strijken. 
Meteen een nieuwe uitdaging om nu eens ten noorden van de Passage de la Teignouse de Baai van Quiberon binnen te varen.

 
Zoals je ziet (figuur onderaan), mooi de Zuid-kardiaal Le Pouilleux, de West-kardinalen Cariou en Le Cheval aan bakboord gelaten en dan hop richting La Teignouse, mooi tussen de vuurtoren en de 1 meter ondiepte ten ZW ervan. Het plottertje aan boord stelde niet veel voor, gelukkig hadden we een tablet met Navionics mee.
 
 
Recht naar de grotere haven van Le Crouesty met toch maar een verdomd smalle vaargeul om binnen te varen, gelukkig betond.  
De volgende dag naar Ile d’Arz het tweede grootste eiland in de Golf van Morbihan. Geen haven wel ankerboeien en -plaatsen aan de Zuidwestkant (Pen Raz). De wind en de stroming zaten goed, ideaal om eerst een rondvaart op de Morbihan te maken. Mor-Bihan betekent “kleine zee” in het Bretons. Ontelbare kleine eilandjes en adembenemende zichten. Het eerste deel van de route is goed te doen, maar naarmate we het verste deel opzochten was het toch opletten geblazen voor ondiepten en de betonning was ook niet je dat. Eventjes vastgelopen op Ile De Lern  (47°35.623’ N; 002°45;706’ W), veel stelde het niet voor en op de motor vlot weer van de ondiepte afgekomen. 
Aan Pen Raz dan geankerd op ketting van 30 m wat wel nodig was gezien het onrustig water. Weliswaar in twee keer want we vertrouwden de diepte van de eerste ankerplaats niet.

 
Met de dinghy dan maar naar de kleine kade op Ile d’Arz, wel spannend op het woelige water.  Ile d’ Arz is best wel een mooi eiland met een tropisch aandoende kustlijn, oude huizen en monumenten en gezellige bars. 

De volgende dag lichtten we het anker om de Golf van Morbihan uit te varen. De wind kwam uit Z-ZW richting. Wilden we de situatie wind-tegen-stroom vermijden en
zouden met de kentering op het einde van de vloedstroom – 1h15 na HW Port Navalo-  de nauwe uitgang passeren. De waterdiepte was nergens een probleem. Iets te vroeg kwamen we aan en zelfs bij doodtij zijn de stroomrafelingen indrukwekkend! Rondom ons kolkt en bruist het en met dichter bij de punt van de landtong van Port-Navalo tegenstromingen. Beetje kolkende soep.  Koersvast sturen en goed uit de doppen kijken is de boodschap. Maar we geraken er op zeil.
     
Het einde van zeilweek komt in zicht en ook dit jaar afgesloten met een verrukkelijke zeevruchtenschotel in de vertrekbasis La Trinité-sur-Mer. Hopelijk kunnen we dit feest volgend jaar opnieuw beleven!  
 
 
 
Jan Michels

Rêver un impossible rêve....

Een roestig oud casco gaan bekijken, 10 euro inkom betalen voor een schip waarop -of all people- Jacques Brel twee jaar gezeild heeft, ...hmmm... een behoorlijke opdracht voor projectverantwoordelijke Marc De Roeck. Hij zal zijn best mogen doen! Ik zie de volgende generatie niet naar Zeebrugge afreizen om -godbetert - de Timeless van onze voorzitter te bezichtigen.

Het begon al goed. 31 man staan klappertandend op een tochtige parking voor een zo vervallen hangar als zijn inhoud. De poort gaat piepend en steunend open, een muffe koude lucht komt ons tegemoet. Links en rechts roestige memorabilia, schimmelachtige aquarellen aan de scheve gyprocwanden....zucht.

Tot Staf en Piet Wittevrongel het woord nemen, een warme gloed vult de ruimte, wat een begeestering, wat een energie. Op 30 seconden hebben ze ons allemaal mee. De Askoy II is in goede handen. Dit wordt een plaatje. Ik citeer uit de folder:

De onmogelijk gewaande redding van de AskoyII vanonder het zand aan de Noordwestkust van een verre Nieuw Zeeland, en het gehavende casco terug brengen naar z'n geboorteland, waren op zichzelf een huzarenstukje. Nu zijn we volop bezig het schip terug in z'n volle glorie te restaureren in een loods in de achterhaven van Zeebrugge. De Askoy II is nu eigenlijk al 'n stuk maritiem erfgoed, 'n schip met 'n verhaal, met mythische proporties. De Askoy zal uiteindelijk terug varen , op alle wereldzeeën, toegankelijk voor alle mensen die nog geloven in de kracht van een droom.

Aansluitend was er nog een lunch met cava in de CABO te Blankenberge. Noblesse oblige en alles klopte weer. Een warm welkom op een prachtige lokatie met zicht op de havengeul, een lekkere lunch met als dessertje een bezoek aan de reddingsdienst, de VBZR. Weerom een begenadigd spreker waar het enthousiasme van afdonderde. Nadien was er nog tijd voor een korte spectaculaire trip op het water met de mythische 'Sterken Dries".

De afwezigen hadden weer eens ongelijk, een topdag voor iedereen. Proficiat aan Marc DR , zijn opdracht -mission impossible- is met brio volbracht.

We gingen in op Paul’s uitnodiging voor een rondje Zeeland. Vertrekken in Willemstad, door de Roompotsluis de Noordzee op en terugkeren via de Westerschelde. Naarmate de afreisdatum naderde gaven de weersvoorspellingen : regen, kou en veel wind. Vooral op zondag.

Dan toch maar vertrekken en hopen op beterschap, dachten we. Maar vertrekken zat er niet meteen in. Het voorzeil van de Nausikaä kwam terug van de herstelling en moest nog aangeslagen worden. Doen we het nu meteen ? Na enkele vruchteloze pogingen besloten we dit toch maar straks te doen ergens in de luwte van de hoge muur van de Volkeraksluizen. Nadien mooi stukje gezeild op de Volkerak, wel even aan de grond gezeten, maar dat heeft niemand gezien. Regenkledij bovengehaald.

De Krammersluis invaren lukte nog wel maar bij ’t uitvaren gingen we dwars, er was sterke wind op kop en de boeg sloeg weg. Zonder veel schade konden we buiten varen naar de Zeelandbrug.  Enfin, dat was de bedoeling… maar de Centrale Verkeerspost Wemeldinge kwam via VHF 68 roet in het eten gooien. De Zeelandbrug was vanaf deze ochtend gestremd voor alle scheepsverkeer. Weg was onze reisplanning om op de Noordzee te geraken!  Eerlijk gezegd, was ik er niet rouwig om. Het was al laat geworden. We hadden veel tijd verloren bij de start en de weersvoorspellingen voor de Noordzee en zeker voor de Westerschelde  en Vlissingen werden onheilspellender. We besloten de nacht door te brengen in de jachthaven van Sint Annaland. ‘t Was wel speciaal om in de donkere kou met een krachtige zaklamp de tonnetjes tussen de schorren en slikken van de Krabbenkreek te zoeken. Het werd nog later en waren blij te kunnen gaan slapen.

's Anderendaags na het zeilersontbijt met spek en eieren gingen we het Grevelingenmeer op, het grootste zoutwatermeer van West-Europa. Veel zeilers waren er niet te bespeuren op het water, alle ruimte dus om veilig op te kruisen richting Brouwershaven.  Zodanig gingen we op in het zeilen dat we bijna vergaten onder Dwars in den Weg rond te varen …

Tijdig aangekomen en een mooi overnachtingsplaatsje gezocht in de Oude haven van de binnenstad van Brouwershaven. Met een ervaren kapitein liep het keren in de nauwe vaargeul en het aanleggen probleemloos! 

Tijd zat om het stadje te bezoeken, een restaurant te kiezen en het  was lang geleden dat we chinees gegeten hadden.

De volgende ochtend stonden we vroeger op. Het was koud en geregeld een felle regenbui, maar de wind zat goed. Ruime wind op voorzeil alleen. Het was zalig  zeilen in de ochtend met schitterende vergezichten met rijke koloriet. Het ging goed vooruit met af en toe een gijp. We hadden rustig de tijd om ons te verdiepen in de studie van het ronden van groen-rode en rood-groene scheidingsmarkeringen. 

De Shetlandpony’s op de Stampersplaat deden ons denken aan het vogelspotweekend van enkele jaren terug.

Maar het was koud en soms een felle hagelbui. Gelukkig juist kunnen schuilen in de sluis.

De hete thee met suiker deed deugd. Zo kwamen we ,mooi op tijd,  aan in Willemstad en zat ons prachtig zeilweekend er weer op.

Jan, Stefaan en Paul.